Interview met Sander Veenstra, veldanalist

Van alle medewerkers van WLN ondervinden de veldanalisten verreweg de meeste gevolgen van de coronamaatregelen. Hoe slagen zij erin om hun werk zo goed mogelijk te blijven doen? Tegen welke problemen en situaties lopen zij aan? Wij vroegen het aan Sander Veenstra, sinds vorig jaar januari veldanalist bij WLN.

Ik hoop dat het binnenkort weer mogelijk is om ook weer leuke dingen te ondernemen met collega’s.

Je was nog maar een paar maanden aan het werk bij WLN toen de coronapandemie uitbrak en je je moest houden aan diverse maatregelen. Was voor jou direct duidelijk hoe je hier mee om moest gaan in je werk?

Het was zeker een lastige situatie maar ik heb veel gehad aan de duidelijke instructies van mijn leidinggevende en aan het snel – door het Crisisteam – opgestelde Protocol. Ook was er gelukkig veel ruimte voor het stellen van vragen en boden directe collega’s hulp aan. Dat gaf mij wel een goed gevoel.

Ook was er gelukkig veel ruimte voor het stellen van vragen en boden directe collega’s hulp aan. Dat gaf mij wel een goed gevoel.

Was de nieuwe situatie ook extra moeilijk voor jou, omdat je nog maar kort in dienst was?

Zo heb ik het niet ervaren, vooral omdat vanaf dat moment iedereen in hetzelfde schuitje zat. Natuurlijk was het inwerken wel lastiger dan normaal maar dat is door de goede hulp van collega’s prima gelukt!

Lukte het door de vreemde situatie wel om een goede band op te bouwen met je collega’s?

Een band opbouwen met de directe collega’s is ondanks de crisis goed gelukt maar met de andere collega’s, bijvoorbeeld op kantoor is het veel lastiger. Normaal gesproken kom je elkaar wel eens tegen in de gang of in de kantine, maar door de huidige situatie werken er veel collega’s met kantoorfuncties thuis. Er zijn collega’s die ik nog niet in het ‘echt’ gesproken heb.

Er zijn collega’s die ik nog niet in het ‘echt’ gesproken heb.

Wat vind je van de oplossingen die zijn bedacht om het werk van de veldanalisten zoveel mogelijk door te laten gaan?

Eerlijk gezegd ben ik erg blij dat er oplossingen zijn bedacht om de monstername zoveel mogelijk door te laten gaan. Bijvoorbeeld bij de periferiepunten. Door de vaste punten los te laten en te zorgen voor alternatieve adressen om monsters te kunnen nemen, heeft dit ervoor gezorgd dat wij ons werk zoveel mogelijk konden uitvoeren.

Het crisisteam van WLN heeft een protocol opgesteld waaraan de medewerkers zich moeten houden. Welke maatregel in dit protocol is volgens jou het moeilijkst na te leven?

Op zich lukt het goed om het protocol na te leven. Wat ik lastig vind is het spontane contact met collega’s, vooral als je elkaar tegenkomt op de gang en even een gesprekje begint, vooral omdat je elkaar al niet zo vaak spreekt. Vaak heb je er helemaal geen erg in en sta je op de gang met elkaar te praten. Dat vind ik wel moeilijk.

Vaak heb je er helemaal geen erg in en sta je op de gang met elkaar te praten.

Hebben de klanten van WLN begrip voor het feit dat jij je werk moet doen of gebeurt het wel eens dat mensen niet willen dat je een watermonster komt nemen?

In het begin is het wel voorgekomen dat ik geweigerd werd om een monster te nemen. Dat is verscheidene keren gebeurd. Ik moet zeggen dat het momenteel weinig tot niet aan de orde is, ik heb zelf het idee dat mensen minder angstig zijn doordat we met z’n allen iets meer weten over het Coronavirus en dat wij – als WLN – ons goed aan de RIVM richtlijnen houden.

Maak je tijdens je werk wel eens grappige of vreemde situaties mee door de corona maatregelen?

Een bijzonder voorval herinner ik mij tijdens een bezoek aan een periferie klant. Ik werd vriendelijk binnengelaten door een meneer die mij vervolgens vertelde hoe angstig hij was voor het virus. Hij zag zijn familie en vrienden niet, liet zijn boodschappen bezorgen en ging zelf bijna niet naar buiten. Aan het eind van zijn relaas vroeg hij mij of ik een kop koffie wilde, zijn eenzaamheid was op dat moment waarschijnlijk groter dan zijn angst voor het virus.

........... zijn eenzaamheid was op dat moment waarschijnlijk groter dan zijn angst voor het virus.

Om het risico van besmetting met het COVID-19 virus te beperken is het niet de bedoeling dat je na je werk nog even samen napraat. Hoe houd je nu contact met je collega’s?

Af en toe app ik weleens met een collega, maar je hebt inderdaad minder contact met elkaar. De gesprekken die je tijdens werktijd met een collega voert zijn vaak werk gerelateerd. Op een of andere manier bespreek je nu minder snel privézaken. Wat je vaak tijdens een ‘live’ gesprek wel even doet.

Ondanks de coronamaatregelen gaat alles bij WLN zoveel mogelijk zijn gang. Ook de aandacht voor de veiligheid van de medewerkers moet op peil blijven. Vorig jaar november is Hilde Prummel met jou op pad geweest voor een werkplekinspectie in verband met onze VCA certificering. Hoe was het om mee te maken dat onze directeur controleert of iedereen wel veilig werkt?

Ik heb dit als hartstikke leuk ervaren, vooral omdat Hilde een inkijkje heeft gekregen in onze werkzaamheden, dit is erg belangrijk. Wat ik ook fijn vond is om een één op één gesprek met Hilde te hebben, dat gebeurt normaal gesproken niet zo snel.

Tot slot; wil je nog iets kwijt aan je collega’s of in het algemeen?

Ik werk nu een jaar bij WLN en ondanks de vreemde situatie, ben ik erg blij met mijn baan bij WLN. Ik hoop dat het binnenkort weer mogelijk is om ook weer leuke dingen te ondernemen met collega’s.